Βηρίνη

(5ος αι. μ.Χ.). Αυτοκράτειρα του Βυζαντίου, σύζυγος του Λέοντα Α’ (457-474). Μετά τον θάνατο του Λέοντα, η Β. συνετέλεσε στην ανακήρυξη ως αυτοκράτορα του Ζήνωνα (474-475 και 476-491), που καταγόταν από την Ισαυρία, άντρα της κόρης της Αριάδνης. Στη συνέχεια, τάχθηκε με το μέρος του Ίλλου, αρχηγού επαναστατών κατά του Ζήνωνα, και ανέδειξε αυτοκράτορα τον αδελφό της Βασιλίσκο, αναγκάζοντας τον νόμιμο αυτοκράτορα να καταφύγει στην πατρίδα του Ισαυρία. Σύντομα όμως εξοργίστηκε και με τον αδελφό της γιατί σκότωσε τον εραστή της Πατρίκιο και στράφηκε πάλι υπέρ των Ισαύρων. Ο Ζήνων ξαναγύρισε τότε στον θρόνο του, αλλά για λόγους ασφαλείας έσπευσε να την εξορίσει.